Weblog van de secretaris van de vereniging P.E.L.
Over onderwerpen als: volkshuisvesting, huren, wonen, kraken, kopen, uitkeringen waaronder de bijstand, reintegratietrajecten, werken met behoud van uitkering, gemeentelijke belastingen, waterschapslasten, heffingen en kwijtscheldingen enz.
https://www.facebook.com/De-Horzel-1662471667411377/
Dit is de link naar de Facebookpagina van samenwerkingsverband De Horzel. In De Horzel werken 3 organisaties samen, al sinds eind 1995, namelijk:
Vereniging PEL, Stichting BLUT en het Komitee Vrouwen en Bijstand.
De directe aanleiding was dat de Clientenraad Werk en Inkomen door de gemeente de nek is omgedraaid en vervangen door een Adviesraad Sociaal Domein (nu al bekend als Aanvulling Sociale Dienst omdat het diversen net als bij die Clientenraad waarschijnlijk toch weer vooral gaat om het presentiegeld, niks uitvoeren en wat slap leuteren zonder veel kennis van zaken. In elk geval heeft het samenwerkingsverband nu ook een Facebook pagina. Er was altijd al een hoek op de website van PEL voor berichten vanuit De Horzel, bijv. een gezamenlijke brief, maar dit is wat moderner en spreekt wellicht wat meer aan.
secretaris PEL.
Woningcorporaties zijn sinds hun verzelfstandiging (weet men nog: de grote bruteringsoperatie van staatssecretaris Heerma waarvan hij later desgevraagd zei het meeste spijt van te hebben gehad) verworden tot bedrijven, die niet de belangen van hun huurders behartigen maar hun eigen bedrijfsbelangen zoals zij dat zelf zien: winst proberen te maken, hun goedkopere woningen afstoten (slopen dus) en beperkt wat dure nieuwbouw neerzetten. In feite zijn ze bezig zichzelf op te eten...
Op 5 juli j.l. hield woningcorporatie Elkien een avond voor de huurders van de West-Indische buurt waar het officieel gaat om de vraag: sloop of renovatie? Welnu, zoals we informeel al december 2010 hadden gehoord vanuit het College van B&W: de keuze was uiteraard op sloop gevallen...
Een van de opmerkelijkste uitspraken van die avond kwam van rayonmanager Inge Boltjes van Elkien die op een vraag uit de zaal waarom identieke huizen in het Valeriuskwartier (ook Martenswoningen) in 2008 WEL waren gerenoveerd en deze niet, zei ze: "We slopen niet omdat de woningen slecht zijn..." Nu wisten we dat ergens ook wel want al jaren lang worden in Nederland geen woningen meer gesloopt die echt slecht zijn, maar gaat het om heel andere redenen: stedelijk vernieuwingsbeleid waarbij bij een buurt qua bevolking mensen met lagere inkomens eruit gewerkt worden en mensen met hogere inkomens (liefst middle class gezinnen in koopwoningen) de wijk in moeten. Doet Israel het op de Westbank openlijk, hier gebeurt het op een achterbakse, versluierde manier in het geniep. Herstructurering, bevolkingsdifferentiatie, aandachtswijk, aantal mensen met lagere inkomens ed. zijn woorden in nota's waarbij de alarmbellen moeten gaan rinkelen. In het bijzonder alleenstaanden en eenoudergezinnen met lage inkomens moeten dan op hun tellen passen...
Ze zei dat sinds de renovatie van de Martenswoningen in de Componistenwijk een fusie had plaats gevonden tussen Nieuw Wonen Friesland uit Leeuwarden en woningcorporatie Welkom uit Heerenveen. Samen vormden ze woningcorporatie Welkom waarbij hun hoofdkantoor nu in Heerenveen zit, tot ongenoegen indertijd van vele raadsleden in Leeuwarden. Tevens was sindsdien hun zgn. strategisch voorraadbeleid gewijzigd. In dat soort stukken staat wat ze in studie willen nemen de komende jaren, ofwel: wat gaan we slopen en wanneer, wat renoveren en waar gaan we onderhoud plegen. De verandering houdt dus t.o.v. het beleid voor de fusie kennelijk in: we gaan meer slopen... De woningen zijn dus niet veranderd, maar hun eigen beleid is veranderd.
Het overgrote deel van de huurders wil geen sloop en nieuwbouw, maar renovatie, zoals bleek uit zowel een enquete van de huurderswerkgroep Surinamestraat e.o. (december 2010 uitslag april 2011) plus een draagvlakonderzoek van SP en PEL (januari 2011) waarbij huurders tevens konden aangeven wat volgens hen verbeterd moest worden en in mei 2011 uit een stemming met naam, adres plus handtekening waarbij 70% van de huurders koos voor behoud van de woningen en tegen sloop.
De woningcorporatie kiest nu echter tegen de huurdersmening in voor wat zij zien als hun bedrijfseconomisch belang voor nieuwbouw waar ze het meest aan kunnen verdienen...
Kortom: deze woonbedrijven die handelen in de dienst "wonen"zitten er uitsluitend voor zichzelf, niet voor hun huurders... Wat dat betreft: men had nooit indertijd de Gemeentelijke Woningbedrijven van de hand moeten doen, dan had de Raad tenminste uiteindelijk het laatste woord gehad...
Uiteraard gaat het PEL samen met de SP door te blijven strijden voor behoud van deze woningen, ook omdat ze op de steeds krapper wordende markt van sociale huurwoningen niet gemist kunnen worden.
secretaris PEL
secretaris PEL | vrijdag 21 augustus 12:57 |
De GKB Friesland en schuldsanering: Een praktijkgeval: 2 mensen wonen samen, ongehuwd en geen geregistreerd partnerschap. Ik noem ze A en B. A heeft inkomsten B niet. Ze leven samen van de inkomsten van A. Zowel A als B hebben schulden. Ze melden zich samen aan bij de GKB voor een schuldsaneringstraject. Na wel 5 maanden wachten wordt B geaccepteerd voor een schuldsaneringstraject maar A niet omdat deze geen inkomsten heeft... Formeel klopt dat wel want A en B zijn niet verantwoordelijk voor elkaars schulden maar klantvriendelijk is dit niet. Ik zie namelijk niet in dat het op gezamenlijk verzoek niet mogelijk zou zijn om dit te regelen door een kleine overeenkomst tussen A en B enerzijds en de GKB anderzijds waarin wordt afgesproken dat A en B wel verantwoordelijk zijn voor elkaars schulden tijdens het trajec maar daar wilde de GKB niet van horen. Ook een toen door A en B voorgestelde oplossing om dan maar een geregistreerd partnerschap aan te gaan werd van de hand gewezen. Hoewel de GKB daarover uiteraard niets heeft te vertellen. De GKB vond: men moest maar uit elkaar gaan want dan kon A bijstand aanvragen en ook in een schuldsaneringstraject...Deze oplossing werd uiteraard door A en B van de hand gewezen. Daar A en B van hetzelfde geslacht zijn is getracht na te gaan of de GKB in een man/vrouw situatie bij gelijke omstandigheden (ook ongehuwd en geen geregistreerd partnerschap) handelt.. Speelt dan hetzelfde formele argument een rol? We kregen een paar reacties maar die waren tegenstrijdig: soms werden in dezelfde omstandigheden beiden wel in traject genomen en soms niet... Niet onvermeld mag blijven dat in dit geval A die schuldsanering werd geweigerd recht had op voorlopige teruggave Inkomstenbelasting (algemene heffingskorting) als zijnde de minstverdienende partner. Maar volgens de GKB waren dat geen inkomsten (hoewel uiteraard wel geld) en ook dat argument om A ook in traject te nemen mocht niet baten. Ondanks dat had de GKB de Belastingdienst benaderd en liet de belastingteruggave van A doodleuk aan de GKB uitbetalen... Het lijkt mij van tweeen een: ofwel de GBK krijgt ook dit geld en neemt A ook in traject ofwel de GKB weigert A en blijft van deze IB-teruggave af omdat deze A toekomt. In het laatste geval echter dreigde de GKB ook B uit het traject te gooien... In feite een soort chantage. Samengevat: dit soort praktijken vormen het ware gezicht van de GKB ondanks alle mooie verhalen in de stukken over schuldsanering zoals de commissie Welzijn gepresenteerd krijgt. secr. PEL |
Ik ging laatst formulier halen bij balie stadskantoor voor iemand die zelf niet kon komen. Het ging om een formulier om daarmee bijzondere bijstand te kunnen aanvragen voor duurzame gebruiksgoederen, omdat de wasmachine van de persoon in kwestie was bezweken en diegene geen cent had voor reparatie of vervanging. Had via "Bereken je recht" van gem. Lw eerder geprobeerd formulier te downloaden. Dwaas genoeg zijn de formulieren in de kleur blauw en als je een lege kleurcassette hebt en een volle zwart/wit cassette, lukt dit niet. Printer op alleen zwart/wit cassette stellen: nog niet goed. Doorsturen naar andere printer: nog fout. Bovendien: formulier in een of ander obscuur bestand en te klein. Groter maken: no way. Waarom heeft de gemeente on-line haar formulieren niet in een gangbaar bestandsformaat zoals Word of PDF??
Kortom: dan maar naar de balie. De balie: Regeling duurzame gebruiksgoederen bestaat niet meer. Er is Langdurigheidstoeslag. Dat laatste klopt, het eerste niet. De Langdurigheidstoeslag dient niet TER VERVANGING van de bijzondere bijstand, geachte balie. Na wat gezeur werd bijgedraaid: Er bestaat geen FORMULIER voor aanvraag duurzame gebruiksgoederen. Vroeger wel. Geef dan het juiste formulier s.v.p. Dus het formulier voor aanvraag bijzondere bijstand wat jullie hebben in 2 soorten: Lang (als je geen bijstand hebt) of kort (als je wel bijstand hebt) Eindelijk kwam dan het korte formulier tevoorschijn voor aanvraag bijzondere bijstand. Met veel aan te kruisen hokjes, maar waar was het hokje voor aanvraag gebruiksgoederen? Nergns dus. Dat moet diegene er gewoon bijschrijven, zei de balie... Hehe, we zijn er... En u maar afwachten of de aanvtraag gaat lukken...
Conclusie: in eerste instantie word je afgescheept. Hoeveel mensen laten zich afschepen met: formulier bestaat niet of met: er is nu Langdurigheidstoeslag??
Op onze avond over bijstand en re-integratie had spreker Rinze Visser (NCPN) uit Lemmer dus gewoon gelijk. Citaat uit verslag op Liwwadders:
Volgens Visser glijdt de maatschappelijke verantwoordelijkheid voor de mensen aan de onderkant snel weg. Als raadslid moet hij bijna dagelijks knokken om de dienstverlening voor deze groep overeind te houden. Hij noemde voorbeelden van schrijnende gevallen en absurde situaties.
secretaris PEL
WIE WIL ZIJN/HAAR EIGEN ERVARING MET DE WERKACADEMIE HIER MELDEN??
Hieronder d.d. 13/8/07 ingekomen nog een verhaal:
Quote : De "Werkacademie": Vier dagdelen verplicht terug naar de kinderklas!
De nieuwste poging om mensen met een Sociale Dienst uitkering zo snel mogelijk aan het werk te helpen is het prestigeproject van wethouder Marco Florijn onder de naam "de Werkacademie". Nou ja, aan het werk te helpen??? Je zit vier dagdelen per week achter een computer te staren naar de vele vacatures die voorbij rollen waar je of niets mee hebt, of domweg niet eens voor in aanmerking kunt komen. Af en toe wordt er een zogenaamd "spelletje" in de groep gegooid waar je dan over moet nadenken, met als doel te kijken hoe hoog het intelligentiepeil van de deelnemers is, of om te zien wat die volwassen werkzoeker nou toch zo verkeerd doet bij het solliciteren. Reden genoeg om daar niet op in te gaan omdat het vrij lullig overkomt voor de volwassen deelnemer die heel wat ervaringen heeft opgebouwd op het gebied van het zoeken naar werk. Bovendien horen dat soort "spelletjes" meer thuis in een kinderklasje. Het was dan ook voldoende geweest om 1 dagdeel per week er naar toe te gaan, want per week zie je er niet veel nieuwe vacatures bij komen. In feite zit je er alleen maar omdat het weer verplicht is. Weiger je er naar toe te gaan, dan pakken ze gewoon je uitkering af.
Alle deelnemers zijn "wild enthousiast". Tenminste, zo laten ze het overkomen. Stuk voor stuk vinden ze het een grote onzin om naar die zogenaamde "Werkacademie" te gaan. Waar dat "Academie" overigens nou precies voor staat is wat dubieus, maar het klinkt natuurlijk wel heel interessant. Maar goed, het is weer een stukje werkverschaffing en,....... het is er best gezellig en je kunt er af en toe ook nog ontzettend lachen om sommige mensen die, of super ijverig proberen over te komen, of juist heel eerlijk zijn en in de groep zeggen wat ze er nou eigenlijk van vinden. Hoewel het soms erg amusant is dat je van hun gezichten kunt aflezen wat ze werkelijk van iets of iemand denken, valt er op de begeleiding verder helemaal niets aan te merken. Die zijn erg gemoedelijk, vriendelijk en behulpzaam en doen het werk tenslotte ook alleen maar omdat het hun werk is. Daarom proberen ze je van alle kanten een positieve impuls te geven. Sommigen vinden hun werk zelfs zo leuk dat ze erg enthousiast zijn. En plezier in je werk hebben is natuurlijk alleen maar erg positief. Maar dat enthousiasme kan voor een aantal deelnemers soms wel eens wat vervelend overkomen en meer als een aanval worden ervaren dan als een positieve benadering. Vergeet niet dat deze deelnemers er verplicht zitten en niet uit vrije wil. Daardoor kan hun motivatie, enthousiasme, begrip en gevoel voor humor soms heel ver te zoeken zijn. Dus kan het voorkomen dat ze alles als negatief zien.
Wat af en toe ook niet zo plezierig over komt is dat sommige begeleiders zich soms onbewust laten gelden als docenten van een kinderclubje bestaande uit mensen die vaak beduidend ouder zijn dan hen en ze zien als een stel bemoeizuchtige broekies. Daardoor krijgen sommige deelnemers het gevoel dat ze als kind wordt behandeld, waardoor een stukje minderwaardigheidsgevoel wordt geschapen, met als gevolg dat je het idee krijgt in een kinderklasje te zitten. Maar de begeleiding langzamerhand kennende zal het zeker niet zo bedoeld zijn. In de meeste gevallen betrappen ze zichzelf op iets dergelijks en maken ze er een grapje van. Voor de begeleiding dus niets dan lof.
Toch blijven de deelnemers volwassen mensen die als een stelletje onnozele sukkels verplicht achter nietszeggende sollicitatie activiteiten aan moeten hollen om te laten zien of je wel enthousiast en gemotiveerd op zoek bent naar een baan. Een lachertje van de bovenste plank dus en alleen maar goed om je acteertalenten te gaan misbruiken. Maar goed, aangezien de meeste deelnemers bang zijn voor eventuele sancties wanneer ze niet als een stelletje kuddedieren achter de nieuwste grillen van de overheid aan hollen, komen ze trouw iedere dag naar de "Werkacademie" toe, wat een aardig bedrag per deelnemer per dag kost. Al die kosten bijelkaar opgeteld hadden ze beter kunnen gaan gebruiken om er voor te zorgen dat de voedselbanken niet meer nodig zouden zijn. Maar waarschijnlijk is dat iets teveel werk, dus dan maar die langdurig werkelozen gaan lastig vallen met dit soort trajectjes.
Overigens horen niet de langdurige werkelozen in een dergelijk traject te zitten, maar de werkgevers en met name de bedenkers van de regelgeving omtrent de Wet Werk en Bijstand om ze te stimuleren andere arbeidsvoorwaarden te scheppen. Uiteindelijk ligt het aan hun beleid dat de wat oudere werkzoekende praktisch niet meer aan een fatsoenlijke baan kan komen en de jongeren van alle kanten worden uitgebuit voor een habbekrats. De ouderen zijn alleen maar geschikt voor dom productiewerk, een achterlijk schoonmaakbaantje, een geestdodend callcenter baantje of een leuke tijdelijke baan van hooguit een paar maanden om vervolgens weer terug te komen op de "Werkacademie". Daar schijnen ze goed genoeg voor te zijn. De jongeren mogen eindeloos, vaak meer dan 8 uur per dag in de tuinbouw werken waar de voorzieningen soms allerbelabberdst zijn of mogen ze voor een zakcentje de hele dag vakken vullen, schoonmaakwerkzaamheden verrichten of manusje van alles zijn. Welke werkgever wil nou niet een goedkoop slaafje hebben die alles doet wat je zegt? De ouderen kun je niet zo gemakkelijk sturen en bovendien zijn ze veel te duur. Maar "Werk is werk" wordt er dan steeds onder je neus gewreven. Net of ze geen beter excuus kunnen bedenken. Werk is een bron van inkomsten, niet meer en niet minder en maakt een deel uit van je dagelijkse leven. Dus dat moet op de allereerste plaats leuk zijn. Voor velen is werk een noodzakelijk kwaad omdat je geld moet hebben om je bestaan te kunnen handhaven. En er zullen ongetwijfeld ook mensen zijn die werk zien als een soort van leefwijze omdat ze anders niet zouden weten wat ze dan met hun leven zouden moeten doen. Voor hen is werken een eerste levensbezigheid en moet alles buigen en barsten voor hun baantje. Maar zo zit natuurlijk niet iedereen in elkaar.
Het is nog steeds een taboe om te zeggen dat je werken niet leuk vind en dat je zaken en bezigheden in je prive leven veel belangrijker vind dan werk. Natuurlijk moet er nadrukkelijk bij worden gezegd dat het niet de bedoeling is om van een uitkering te leven. Maar de obsessie van werken en cariere maken, of een vorm van aanzien hebben in de maatschappij is voor velen toch heel belangrijk. En daar is natuurlijk helemaal niets mis mee. Al die verschillende meningen maken van de mens natuurlijk iets bijzonders. Maar om mensen op deze manier te verplichten een baan te vinden is onbegonnen werk. Ze zijn niet voor niets langdurig werkeloos. Door alle tegenslagen zijn ze het wel best gaan vinden en hebben ze een totaal andere levenswijze opgebouwd, waar een baan niet meer in te passen is. Ze voelen zich afgeschreven en niets meer waard en hebben hun passie ergens anders gevonden. Bijvoorbeeld een zeer gewaardeerde plaats in het vrijwilligerswerk. Want in dat werk weten ze van elkaar dat we stuk voor stuk gewoon "mens" zijn en geen betaalde slaaf die je maar aan de kant kunt gooien wanneer je hem niet meer nodig hebt. Maar dat deze mensen geen betaalde baan hebben, is zeker geen onwelwillendheid. Met name doordat het beleid op het gebied van Wet Werk en Bijstand van alle kanten rammelt en alle regeltjes behoorlijk tegen elkaar op botsen is het voor velen onmogelijk om aan de bak te komen in een passende baan waar je met plezier naar toe kunt gaan.
Kortom; Een initiatief als de "Werkacademie" is het zoveelste initiatief die uiteindelijk ook een duffe dood zal gaan sterven. Om er voor te zorgen dat iedereen een plekje op de arbeidsmarkt kan krijgen, zal toch het beleid behoorlijk moeten worden omgeschept. De werkeloosheid ligt over het algemeen niet aan de werkzoekende, maar aan de regelgeving. Deze geeft de werkgever geen enkele impuls om een oudere aan te nemen of een jongere met respect te behandelen en het zelfde uit te betalen als een volwassene. Daardoor is een maatschappij ontstaan waarin het respect en een fatsoenlijke behandeling van werknemers op een zeer laag pitje is komen te staan. En de gemeente maar roepen dat de werkeloosheid daalt. Maar ze zeggen er niet bij dat diegene die in een reintegratietraject zit, namelijk niet meer in de werkloosheid-statistieken voor komt. Uiteindelijk wordt de belastingbetaler ook nog eens voorgelogen. Blijkbaar zijn er teveel linkse lieden die met behulp van de belastingcenten van hardwerkende mensen, zichzelf een lekkere integratiesubside toekennen en zo zelf uit de uitkering vandaan blijven. Sluipenderwijs is de nietsvermoedende werkzoekende een slaaf van deze maatschappij en van het beleid geworden. En daar kan ook een "Werkacademie" helemaal niets aan veranderen, maar wel stimuleren.
Datum: Maandag, 13 Augustus 2007
Via de forum-discussielijst kregen we enige verslagen binnen van mensen die hun ervaringen meldden met De Werkacademie. Hieronder een van deze ervaringen:
| |